De Raadpensionaris

De Wet toekomst pensioenen raakt ons allemaal. Pensioen is een basis onder ons bestaan. Als die zekerheid wankelt, dan krijgt dat mensen in beweging. De overgang naar een nieuw pensioencontract is een grote verantwoordelijkheid. Dat voelen pensioenfondsen en uitvoeringsorganisaties ook. Organisatie, besluitvorming, processen, daar speelt ik als Raadpensionaris mijn rol. Met de mens als uitgangspunt.

De toegevoegde waarde van de financiële sector is nergens zo duidelijk als binnen pensioen. Pensioen is belangrijk. Het is onderdeel van een eerlijke en rechtvaardige samenleving. Inkomen wanneer je zelf geen geld verdient door ouderdom, ziekte of overlijden.

Tijdens een lunch met Ruben van Zwieten, dominee aan de Zuidas, las ik het verhaal van Kaïn en Abel. Die lunch deed mij beseffen dat ik een taak heb. Het is aan de sterkere in de samenleving om op te komen voor de zwakkere. En het is mijn taak om te zijn wie ik ben. Dat heeft mijn kijk op mijn loopbaan veranderd. Ik wil maatschappelijk mijn steentje bijdragen. Met de kennis en ervaring die ik heb kan dat.

Inspiratie voor mijn rol vind ik in De bedreigde zwaan van Jan Asselijn. Het hangt in het Rijksmuseum. Ik vind het prachtig! De zwaan verdedigt haar nest tegen een hond. Het schilderij en de vermelding Raadpensionaris verwijst naar Johan de Witt.  De Witt was grondlegger van de  lijfrente. En hij stond bekend als een 'onkreukbare' en invloedrijk adviseur. Hij bedacht oplossingen voor ingewikkelde maatschappelijke problemen in roerige tijden. Het zijn grote schoenen om in te stappen, maar het is wel de intentie waarmee ik mijn werk doe.